آرمان را نمی توان قرض گرفت، خرید یا گدایی کرد، بلکه باید از درون انسان بجوشد و بالا بیابد

خوشبختی مانند عطر است؛ نمی توانی بدون بهره بردن چند قطره، آن را به دیگری بدهی.

با قرض اگر داماد شدی با خنده خداحافظی کن.

زمانی که (توهم جاودان بودن) را از دست بدهی، زندگی هم معنایش را از دست می دهد

اگر می خواهی قدر پول را بدانی قرض کن.

حافظه ی طلبکار بهتر از بدهکار است.

چرا دشوارترین کار در جهان این است که به پرنده ای این باور را بدهی که آزاد است ؟

ما نه تنها باید از مغزهایی که در دست داریم بهره بگیریم، بلکه باید از مغزهایی که می توانیم قرض بگیریم نیز بهره برداری کنیم.

آرام برو و از زندگی لذت ببر. وقتی که خیلی تند می روی، نه تنها مناظر سر راه را از دست می دهی، بلکه ممکن است این حس را که به کجا و برای چه می روی را هم از دست بدهی.

اگر برنده شوی نیاز نداری که شرح دهی ... اما اگر بازنده شوی بهتر است آنجا نباشی تا مجبور شوی شرح بدهی.

کارهایی هست که دیگران هم می توانند انجام دهند، آن را انجام نده. حرفهایی هست که دیگران هم می توانند بزنند، آن را بیان نکن و چیزهایی هست که دیگران هم می توانند بنویسند، آن را ننویس! کاری را بکن که فقط تو می توانی انجامش بدهی.

تاسف خوردن، جبران قرض را نمی کند.

قرض، حلقه اسارتی است که به دست خود بر گردن خود می افکنیم.

سعی نکن به یک خوک آواز خواندن یاد بدهی؛ هم وقت خودت را هدر می دهی و هم خوک را اذیت می کنی .

در هنگام توانایی اگر بدهی دیگران را ندهی، بویژه هنگامی که او درمانده باشد، شکوه و جایگاه خویش را برای همیشه از دست می دهی.

به آن گروه از افراد بپیوندید که به آنچه می گویند عمل می کنند. این افراد، الگوهای بزرگی هستند که سایر افراد جهان را به شگفتی وامی دارند .

هرگز پول قرض ندهید، مگر آنکه آماده باشید از پس گرفتن آن چشم پوشی کنید.

اگر چیزی برایتان ارزشمند است، در وهله ی نخست، آن را قرض ندهید.

[دانش] ستاره‌شناسی، روح را وامی دارد که به آسمان بنگرد و ما را از این جهان به جهان دیگر بَرد.

اگر عشق را از دست بدهی، زتدگی ات را باخته ای.

به یک خرده گیر اگر رو بدهی، خودش را دانای روزگار می داند.

هنگامی که امید می میرد، هنگامی که می بینی کمترین امکان امیدوار بودن را از دست داده ای، فضای خالی را با رؤیا، اندیشه های کوچکِ بچگانه و داستانها پر می کنی تا بتوانی به زندگی ادامه بدهی.

عشق و احساس شورانگیز، جهانی را به جنبش وامی دارد.

دمی بی خبری کافی است تا همه چیز را از دست بدهی و ناگهان هر چه را که با تلاش به دست آورده ای، نابود می شود و از دست می رود.

پیش از پول قرض کردن از یک دوست، درست بیندیشید که به کدام بیشتر نیاز دارید! پول یا دوست ؟

بیچاره ای که صورتشو با سیلی سرخ میکنه مجبورش میکنند که پولهاشو قرض بده !

آنچه مهم است، غذا، پول و امکان تسویه‌ حساب با دشمنان است. اگر به هر کسی این سه را بدهی، دیگر غر و لُندی از او نخواهی شنید.

هر کس باید بپذیرد که ارزش کمک – وام، قرض گرفتن – را دارد. زیرا توانایی شما برای پذیرش کمک دیگران، تعیین کننده‌ی توانایی شما برای کسب دارایی است.

بانک، جایی است که در هوای آفتابی چتری به تو قرض می‌دهد و در هوای بارانی، پس می‌گیرد.

زمانی که همه چیز خوب است و در مورد همه چیز، آسوده دل هستید، گوش‌تان بدهکار نیست، ولی هنگامی که در زندگی با دشواری روبه‌رو شدید یا درد و رنجی به سراغتان آمد، آنگاه گوش شنوا پیدا می‌کنید و پذیرش‌تان برای باورها و اندیشه‌های تازه بالاتر می‌رود.

بهتر است بدهکار باشیم، تا اینکه با پولی که مهر و نشان ما بر آن نیست بدهی خود را بپردازیم.

دنیا چیزی به شما بدهکار نیست؛ شما باید خودتان آن را بیافرینید.

اگر به پسرت ماهی بدهی، برای یک روز، او را سیر می‌کنی، ولی اگر ماهی‌گیری را به او بیاموزی، او را برای همیشه سیر خواهی کرد.

در کسی که نخواهد مالی از حلال جمع کند خیری نیست که به آن مال روی خود را از سؤال حفظ کند و قرض خود را ادا کند و با خویشان خود احسان کند

از جمله‌ی حقوق مال حق ماعون است که حق تعالی وعید جهنم فرموده است برای کسی که منع آن نماید و آن قرضی است که به همسایه دهد یا نیکی که به ایشان کند یا ضروریات خانه که به ایشان عاریه دهد.

بهترین اعمال نزد خداوند سه چیز است: سیر کردن گرسنه  انسان یا هر مخلوق خداوند ، یا قرض دیگران را ادا کردن، یا غمی را از دل او برداشتن .

اگر فقط به کسانی قرض بدهید که می‌توانند به شما پس بدهند، چه هنر کرده‌اید؟ حتی گناهکاران نیز اگر بدانند پول‌شان را پس می‌گیرند، به یکدیگر قرض می‌دهند.

تنها از سکوت تو
پیش از آن که سخن گویی
هر آنچه را که باید ، در می یابم
بی آنکه واژه ای از تو بشنوم
در سکوتت
هر نغمه ای که آرزو می کنم
به گوش می رسد

بلند است از فلک مأوای بیدل

نباشد هیچ کس را جای بیدل

نمایم توتیای دیده ی خویش

اگر یابم غبار پای بیدل

ندیدم از سخنگویان عالم

کسی را در جهان همتای بیدل

اگر کوه است، باشد طور سینا

وگر دریا بود، دریای بیدل

دل افلاک را سازد مشبک

لوای همت والای بیدل

به مژگان می توانم کرد بیرون

اگر خاری خلد بر پای بیدل

نمی یابم کنون خالی دلم را

زمانی از غم و سودای بیدل

قبای اطلس نه چرخ گردون

بود کوتاه بر بالای بیدل ....

ما توکل و اعتماد کردن را آموخته ایم اما آنرا جای اشتباهی قرار داده ایم...
ما به چیزی تکیه می کنیم که خود نمی توانند به خویشتن تکیه کنند،

ما اعتماد خود را بر نیرو و قلمرو زمینی و ثروتهای دنیوی قرار می دهیم که ناپایدارند و از بین می روند.
ما ایمان خود را به چیزی خارج از خداوند متمرکز می کنیم...

 برنامه خداوند کامل است و هر آنچه روی میدهد بهترین است.
در برنامه الهی هیچ خطایی وجود ندارد و برای کسی که به آن ایمان داشته باشد همه چیز به خوبی پیش می رود.

بسیاری از اعمال دنیا از دید ما بی رحمانه،تهاجم آمیز و آلوده به خودخواهی است.

در این میان نیروی حقیقی به کسی تعلق دارد که اتکا به خداوند را آموخته است.

 به خداوند ایمان داشته باش
به او ایمان آور و بدان او همیشه بهترین کار را برای تو انجام خواهد داد...

زندگی هنگامه فریادهاست !

سرگذشت و در گذشت یادهاست !

عاشقی فریاد تنها بودن است !

روح ما تاوان انسان بودن است .

سالیانیست چشم بر هم گذاشته ام و حال که میخواهم به هوشیاری خویش پی برم

باز هم نوای لالائی را در من آغاز میکنند !

میخواهم  با تحقیق  راهم را  انتخاب نمایم  مگر این نیست که انسان آزاد آفریده شده و خالقی همیشه با اوست !

 در تمام اوج خدا بودنش انسان را آزاد آفرید تا راه رستگاری خویش را دریابد

متاسفانه انسان با برخورد تعصبهای بیهوده برخی از همین انسانها در زندان تاریکی خودش اسیر است و نمیتواند آن باشد که

خالقش میخواهد ! میخواهند آن باشد که خودشان میخواهند !  یک امر شیطان صفتی که انسان را بهر نحوی میخواهند مورد سلطه خود نگهدارند !

تا اینکه حقیقت را نتواند در یابد !

انسانی به تکامل میرسد که به یقین خدا  پی میبرد !

او را ملاقات میکند و قلبش را در اختیار خدا قرار میدهد

وجود معبودش را سایه به سایه احساس میکند و او را رحمن و رحیم می داند

محبت و عشق را از او طالب است و در طوفانهای سخت زندگی پناهش به اوست و از او طلب یاری و مغفرت میجوید

به یقین در برابرش کرنش میکند واز برکاتش سپاسگزار است

او را خدای عشق و محبت صدا میزند !

او را جل الجلاله (جل الخالق) مینامد !

او را نور ایمان در دل و روح می پندارد ، طلب  مغفرت و آمرزش میطلبد و او را ناجی جهانی میداند

یکتا پرستی را از آن او میداند همان خدائیکه در هفت شبانه روز جهان را پدید آورد پس پادشاهی جهان از آن اوست

آنچنان قدرت در ید دارد که بر زمین فرود می آید تا ستمدیدگان را رهائی بخشد آنچنان عشق به بنده هایش دارد

که در برابر خشم آنان باز هم گذشت میکند خدایا تو رحمان و رحیمی خدایا تو نور هدایتی  خدایا تو خالق منی !

که از زمین به عرش میکشانی مرا تا اینکه در یابم ترا !

پس دستم را بگیر هر چند که میدانم خیلی وقته که دستم را گرفتی اما رهایم نکن !

چون زن تعلیم دید و دانش آموخت

رواق جان به نور بینش افروخت

به هیچ افسون ز عصمت برنگردد

به دریا گر بیفتد تر نگردد.

دوست داشتن آدمها یعنی اینکه :

کتاب دل و روحشان را بخوانیم و تمامی جملات آنرا مرور کنیم

دوست داشتن آدمها گسستن بندها از پای پرواز آنهاست .

عمل صالح !   عمل صالح !

سپس آینده نگری !   آینده نگری !

و استقامت !   استقامت !

 آنگاه بردباری !   بردباری !

و پرهیزکاری !   پرهیزکاری !

برای هر کدام از ما عاقبت و پایان مهلتی تعیین شده با نیکو کاری بدانجا برسیم .