به پیش روی من تا چشم یاری می کند دریاست
چراغ ساحل آسودگیها در افق پیداست
در این ساحل که من افتاده ام خاموش
غمم دریا
دلم تنهاست
...وجودم بسته در زنجیر خونین تعلقهاست
خروش موج با من میکند نجوا
که هر کس دل به دریا زد رهائی یافت
مرا آن دل که بر دریا زنم نیست
تاریخ : پنج شنبه 91/9/16 | 9:22 عصر | نویسنده : زهره صفی آریان | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
