دوست داشتن در روشنائی ریشه می بندد و در زیر نور سبز میشود و رشد میکند.

واز این رو است که همواره پس از آشنائی پدید می آید.

 و در حقیقت در آغاز  دو روح خطوط آشنائی را در سیما و نگاه یکدیگر میخوانند.

اما عشق جنون است وجنون چیزی جز خرابی وپریشانی ( فهمیدن) و (اندیشیدن) نیست.

 اما دوست داشتن در اوج معراجش از سر حد عقل فراتر رود (فهمیدن ) و (اندیشیدن ) را نیز از زمین میکند.

 و با خود به قله بلند اشراق میبرد . عشق زیبائیهای دلخواه را در معشوق میافریند.

و دوست داشتن زیبائیهای دلخواه را در دوست می بیند ومی یابد.

عشق یک فریب بزرگ و قوی است و دوست داشتن یک صداقت راستین و صمیمی بی انتها ومطلق .

عشق در دریا غرق شدن است و دوست داشتن در دریا شنا کردن.

عشق بینائی را میگیرد و دوست داشتن میدهد.

عشق خشن است و دوست داشتن لطیف ونرم و در عین حال پایدار و سرشار اطمینان.

عشق همواره با شک آلوده است ودوست داشتن سرا پا یقین است و شک ناپذیر.

عشق نیروئی است در عاشق که او را به معشوق میکشاند و دوست داشتن

جاذبه ایست در دوست که دوست را به دوست میبرد.

عشق تملک معشوق است و دوست داشتن تشنگی محو شدن در دوست .