بگذار پر کشم از دیارت ، آزاد و رها باشم
این چه حالیس مرا از کجا برمن رخنه کرد که اسیر ت شم
بگذار پر کشم از دیارت آزاد ورها باشم
نفس نفس وجودم را به رعشه میکشاند این چه حالیس مرا
بگذار پر کشم از دیارت آزاد ورها باشم
تمرکزم فقط به سکوت است پس مرا رها کن تا جون بگیرم
دلتنگی وبی قراریها خاص آدمیست این روزها
بگذار رها باشم وبهانه ها را در لحظات رهائیم گذر کنم
بگذار و بگذر تا رها باشم .........
تاریخ : سه شنبه 91/9/7 | 12:54 عصر | نویسنده : زهره صفی آریان | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.