بلند است از فلک مأوای بیدل

نباشد هیچ کس را جای بیدل

نمایم توتیای دیده ی خویش

اگر یابم غبار پای بیدل

ندیدم از سخنگویان عالم

کسی را در جهان همتای بیدل

اگر کوه است، باشد طور سینا

وگر دریا بود، دریای بیدل

دل افلاک را سازد مشبک

لوای همت والای بیدل

به مژگان می توانم کرد بیرون

اگر خاری خلد بر پای بیدل

نمی یابم کنون خالی دلم را

زمانی از غم و سودای بیدل

قبای اطلس نه چرخ گردون

بود کوتاه بر بالای بیدل ....