دم غروب دلتنگیها هجوم میاره دلم میخواد سری به فضای بیرون منزل بزنم اما گویا بیرون رفتن من کمی باید کمتر باشه نمیدانم چرا یا اینکه فضای بیرون مرا میگیره ویا اینکه من بد عادت میشم در کنج خونه بودن که نشد دوست دارم به طبیعت پاک الهی قدم بذارم واز صداهای طبیعت خدا و از فضاهای دیدنی الهی استفاده کنم لحظه ها بهمین سرعت میگذرد ومتوجه میشوم که خدایا خاطراتی که در ذهن برایم از گذشته مونده انگاری چند روزی پیش نبوده اما وقتی دقیق هستم به گذر آن آری چندین سالیست که گذشته پس من کی میخواهم با اختیار خود لحظاتم را طی کنم .؟